Zapraszamy na nową stronę Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska
www.gov.pl/web/gios

Banner z napisem Badania Odry

……………………………………………………………………………………………………………

  • Informacje ogólne
  • Obowiązki wynikające z ustawy
    • Zawarcie umowy dotyczącej nieodpłatnego przekazywania żywności
    • Prowadzenie kampanii edukacyjno-informacyjnej
    • Opłata za marnowanie żywności 
    • Obowiązki sprawozdawcze
  • Sankcje
  • Wskazówki dotyczące prawidłowego wypełniania sprawozdań
    • Sprawozdanie o marnowanej żywności
    • Sprawozdanie o sposobie zagospodarowania otrzymanej żywności
  • Akty wykonawcze
  • Wzory sprawozdań

……………………………………………………………………………………………………………

Informacje ogólne

Ustawa z dnia 19 lipca 2019 r. o przeciwdziałaniu marnowaniu żywności (Dz. U. z 2020 r. poz. 1645), zwana dalej: „ustawą”, weszła w życia z dniem 18 września 2019 r. Ustawa wprowadziła do istniejącego porządku prawnego rozwiązania określające zasady postępowania z żywnością oraz obowiązki sprzedawców żywności i organizacji pozarządowych w celu przeciwdziałania marnowaniu żywności oraz negatywnym skutkom społecznym, środowiskowym i gospodarczym wynikającym z marnowania żywności.

 

……………………………………………………………………………………………………………

Obowiązki wynikające z ustawy

1. Zawarcie umowy dotyczącej nieodpłatnego przekazywania żywności (art. 3 ustawy)

Sprzedawca żywności jest obowiązany do zawarcia umowy z organizacją pozarządową w zakresie nieodpłatnego przekazywania żywności spełniającej wymogi prawa żywnościowego. Umowa powinna w szczególności określać postanowienia dotyczące:

1) czasu i sposobu przekazywania żywności organizacji pozarządowej, a także rodzaju przekazywanej żywności, z przeznaczeniem jej na wykonywanie przez tę organizację zadań w zakresie określonym w art. 2 pkt 2 ustawy;

2) podziału kosztów odbioru i dystrybucji żywności pomiędzy jej stronami; 

3) przypadków, w których organizacja pozarządowa może zrezygnować lub odmówić odbioru żywności;

4) okresu obowiązywania umowy oraz odpowiedzialności stron za niedotrzymanie warunków umowy, w tym warunków wypowiedzenia.

W przypadku wypowiedzenia umowy, sprzedawca żywności jest obowiązany zawrzeć nową umowę najpóźniej w terminie 14 dni od dnia rozwiązania się umowy wypowiedzianej, jeżeli nie jest stroną innej umowy. 

W ustawie wskazano, że pierwszą umowę sprzedawca żywności jest obowiązany zawrzeć w terminie 5 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy (art. 18 ustawy).

2. Prowadzenie kampanii edukacyjno-informacyjnej (art. 4 ustawy)

Obowiązek prowadzenia kampanii edukacyjno-informacyjnej w zakresie racjonalnego gospodarowania żywnością oraz przeciwdziałania marnowaniu żywności został nałożony na sprzedawców żywności. Kampanie edukacyjno-informacyjne powinny być przeprowadzane co najmniej raz w roku przez co najmniej dwa kolejne tygodnie, w każdym dniu działalności jednostki. Kampanie edukacyjno-informacyjne mają być prowadzone wspólnie z organizacją pozarządową, z którą sprzedawca żywności zawarł umowę dotyczącą przekazywania żywności spełniającej wymogi prawa żywnościowego.

Na kampanie można przeznaczyć nie więcej niż 20% środków pochodzących z opłaty, zaś opłata za marnowanie żywności może zostać pomniejszona przez sprzedawcę żywności o koszty poniesione na omawiane kampanie.

3. Opłata za marnowanie żywności (art. 5 ustawy) 

Obowiązek ponoszenia opłaty za marnowanie żywności został nałożony na sprzedawców żywności. Opłata jest ustalana poprzez pomnożenie jednostkowej stawki przez masę marnowanej żywności. Podstawę obliczenia opłaty stanowi masa marnowanej żywności w kilogramach. Wprowadzono zasadę samonaliczania – obowiązany podmiot sam ustala wysokość opłaty i wnosi należną opłatę. Środki pochodzące z opłat przekazywane są organizacjom pozarządowym, z którymi sprzedawcy żywności zawarli umowy dotyczące nieodpłatnego przekazywania żywności. 

Opłaty nie ponosi się od 10% masy marnowanej żywności (podstawę obliczenia opłaty stanowi 90% masy marnowanej żywności w kilogramach). Ponadto art. 19 ustawy wprowadza okres przejściowy w zakresie obliczania opłaty za marnowanie żywności, zgodnie z którym, podstawą obliczenia opłaty w roku, w którym art. 5 wszedł w życie, stanowi 80% masy marnowanej żywności w kilogramach. 

Sprzedawca żywności jest uprawniony do pomniejszenia opłaty odpowiednio o koszty poniesione na prowadzone kampanie edukacyjno-informacyjne lub koszty wykonania umowy dotyczącej przekazywania żywności. 

Sprzedawca żywności, po ustaleniu wysokości należnej opłaty wnosi ją na rachunek bankowy organizacji pozarządowej, z którą zawarł umowę, do dnia 30 kwietnia roku kalendarzowego następującego po roku, którego opłata dotyczy. Jeżeli sprzedawca żywności zawarł umowę z więcej niż jedną organizacją pozarządową, opłatę dzieli między wszystkie organizacje proporcjonalnie do ilości odebranej przez nie żywności. W przypadku jednak, gdy sprzedawca żywności nie przekazał żywności żadnej z organizacji pozarządowych, przekazuje opłatę w częściach równych wszystkim organizacjom, z którymi zawarł umowę.

W przypadku niezawarcia umowy, sprzedawca żywności wnosi należną opłatę na rachunek bankowy wojewódzkiego funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej (dalej: WFOŚiGW), w którym znajduje się siedziba sprzedawcy żywności. Środki pochodzące z opłaty przeznaczane są na działania w zakresie przeciwdziałania marnowaniu żywności. W przypadku gdy wysokość całej opłaty nie przekracza 300 zł, opłaty nie wnosi się. 

Sprzedawca żywności ma obowiązek zamieszczania informacji o wysokości należnej opłaty lub o wartości żywności przekazanej organizacjom pozarządowym w sprawozdaniu finansowym przewidzianym przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351, 1495, 1571, 1655 i 1680 oraz z 2020 r. poz. 568) oraz na swojej stronie internetowej, jeżeli ją prowadzi.

Środki pochodzące z opłaty mogą być wykorzystane przez organizację pozarządową na wykonywanie zadań publicznych w zakresie określonym w art. 2 pkt 2 ustawy, a także na pokrywanie kosztów administracyjnych, przy jednoczesnym założeniu, że na koszty administracyjne organizacja może przeznaczyć nie więcej niż 20% środków z opłaty.

4. Obowiązki sprawozdawcze (art. 7 i 8 ustawy) 

Organizacja pozarządowa jest obowiązana do przekazania sprzedawcy żywności pisemnej informacji dotyczącej wykorzystania środków pochodzących z opłaty w terminie do dnia 31 marca roku następującego po roku, którego dotyczy informacja.

Dodatkowo organizacja pozarządowa powinna składać do GIOŚ, pisemne roczne sprawozdanie o sposobie zagospodarowania otrzymanej żywności, zawierające dane o masie żywności otrzymanej od sprzedawców żywności oraz masie żywności, którą organizacja przekazała na rzecz potrzebujących, wraz z wykazem sprzedawców żywności, od których otrzymała żywność. Sprawozdanie należy składać do dnia 31 marca roku następującego po roku, którego dotyczy sprawozdanie.

Wzór ww. dokumentów został określony w rozporządzeniu Przewodniczącego Komitetu do spraw Pożytku Publicznego.

Sprzedawca żywności składa do WFOŚiGW na terenie województwa, w którym prowadzi działalność w zakresie sprzedaży żywności, pisemne roczne sprawozdanie o marnowanej żywności, które zawiera dane o całkowitej masie marnowanej żywności w danym roku oraz wysokości należnej opłaty wraz ze wskazaniem wysokości opłaty, która zostanie wpłacona do funduszu, do 31 marca roku kalendarzowego następującego po roku, którego dotyczy sprawozdanie. 

WFOŚiGW składa do GIOŚ, pisemne roczne zbiorcze sprawozdanie o marnowanej żywności zawierające dane o całkowitej masie marnowanej żywności przez sprzedawców żywności w danym roku oraz całkowitej wysokości należnej opłaty i wysokości opłaty wpłaconej do wojewódzkiego funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej wraz z wykazem sprzedawców żywności, którzy złożyli sprawozdanie, do 30 czerwca roku kalendarzowego następującego po roku, którego dotyczy sprawozdanie. 

Wzór ww. sprawozdań, zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy, określił w drodze rozporządzenia minister właściwy do spraw klimatu.

 

……………………………………………………………………………………………………………

Sankcje 

Niezłożenie ww. sprawozdań przez sprzedawców żywności oraz organizacje pozarządowe podlega karze grzywny (art. 9 ustawy). 

W przepisach art. 10–12 ustawy uregulowano zasady nakładania kar pieniężnych za niewykonanie obowiązków wynikających z ustawy. Kary pieniężne mają charakter kar administracyjnych i są wymierzane w drodze decyzji przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska właściwego ze względu na miejsce prowadzenia przez sprzedawcę żywności działalności w zakresie sprzedaży żywności. 

Kary pieniężne wnosi się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu kary stała się ostateczna, na rachunek bankowy wskazany w decyzji. 

Sprzedawca żywności w przypadku niezawarcia umowy dotyczącej nieodpłatnego przekazywania żywności, podlega karze pieniężnej w wysokości 5 000 zł. W ustawie wskazano, że w przypadku gdy sprzedawca żywności wykaże, iż nie było możliwe zawarcie umowy dotyczącej nieodpłatnego przekazywania żywności z organizacją pozarządową wykonującą zadania w zakresie określonym w art. 2 pkt 2 na terenie powiatu, w którym prowadzi on działalność w zakresie sprzedaży żywności, to taki sprzedawca nie podlega karze pieniężnej. 

W ustawie określono również zasady nakładania sankcji dla sprzedawcy żywności za niewniesienie opłaty za marnowanie żywności. Kary pieniężne zostały określone poprzez tzw. widełki kwotowe. Jeżeli sprzedawca żywności nie wnosi na rachunek bankowy organizacji pozarządowej, z którą zawarł umowę (lub na rachunek bankowy WFOŚiGW w przypadku gdy nie posiada umowy z organizacją pozarządową) opłaty, wnosi ją w niepełnej wysokości albo nie wnosi jej w terminie, podlega karze pieniężnej w wysokości od 500 zł do 10 000 zł

Przy ustalaniu wysokości administracyjnej kary pieniężnej, wojewódzki inspektor ochrony środowiska uwzględnia ilość marnowanej żywności podlegającej wniesieniu opłaty, wysokość wniesionej w niepełnym wymiarze opłaty oraz liczbę dni opóźnienia wniesienia opłaty.

Jeżeli okoliczności sprawy i dowody wskazują, że podmiot, który popełnił naruszenie, dołożył należytej staranności, aby do naruszenia nie doszło, lub nie miał żadnego wpływu na powstanie naruszenia, a nastąpiło ono na skutek okoliczności, których nie mógł przewidzieć, wojewódzki inspektor ochrony środowiska odstępuje od wymierzenia kary pieniężnej, umarza postępowanie oraz zwalnia podmiot od wniesienia opłaty za okres do wydania decyzji o umorzeniu postępowania.

 

……………………………………………………………………………………………………………

Wskazówki dotyczące prawidłowego wypełniania sprawozdań

Sprawozdanie o marnowanej żywności

Sprawozdanie powinien złożyć sprzedawca żywności do WFOŚiGW właściwego ze względu na miejsce prowadzenia działalności w zakresie sprzedaży żywności. 

Co ważne: 

    • w przypadku, gdy sprzedawca żywności jest spółką prowadzącą sieć handlową składającą się z określonej liczby sklepów na terenie Polski i poszczególne sklepy nie posiadają podmiotowości prawnej i nie są wyodrębnionymi spółkami ani oddziałami to spółka powinna złożyć sprawozdania dotyczące wszystkich obiektów handlowych znajdujących się w danym województwie do wszystkich WFOŚiGW właściwych ze względu na miejsce prowadzenia działalności w zakresie sprzedaży żywności.

W opisanej sytuacji, gdy sklepy położone są np. w 14 województwach to należy złożyć 14 sprawozdań do odpowiednich WFOŚiGW. Wskazane sprawozdania powinny zawierać (w pkt I) łączną powierzchnię sprzedaży wszystkich sklepów w danym województwie. Analogicznie w pkt II sprawozdania należy podać zbiorcze dane dla wszystkich sklepów w danym województwie;

  • w przypadku, gdy każdy obiekt handlowy stanowi samodzielną spółkę to każdy z tych obiektów handlowych powinien złożyć osobne sprawozdanie do WFOŚiGW właściwego ze względu na miejsce prowadzenia działalności w zakresie sprzedaży żywności. Wskazane sprawozdanie powinno zawierać (w pkt I) powierzchnię danego sklepów. Analogicznie w pkt II sprawozdania należy podać dane dla sklepu, który składa sprawozdanie.

Uwaga! 

W przypadku niezawarcia umowy, o której mowa w art. 3 ust. 1, sprzedawca żywności wnosi, w terminie określonym w ust. 7, należną opłatę na rachunek bankowy WFOŚiGW, w którym znajduje się siedziba sprzedawcy żywności. 

W składanych sprawozdaniach w kolumnie II pkt E (wysokość należnej opłaty) należy wpisać wysokość należnej opłaty właściwej dla danego województwa - zawierającą wysokość opłaty przekazywanej na rzecz organizacji pozarządowej + wysokość opłaty przekazywanej WFOŚiGW (jeżeli w danym województwie są sklepy, które nie posiadają umowy).

Natomiast w pkt F (wysokość opłaty wpłaconej na rachunek bankowy wojewódzkiego funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej) w każdym ze sprawozdań należy wpisać wysokość opłaty, która będzie wpłacona na rachunek bankowy WFOŚiGW, której wysokość będzie właściwa dla danego województwa – która niekoniecznie będzie wpłacana na konto WFOŚiGW do którego składano sprawozdanie (w przypadkach gdy siedziba i miejsce prowadzenia działalności nie znajdują się w tych samych województwach). 

Ważne! Jeżeli wysokość należnej opłaty wynosi mniej niż 300 zł – należy w kolumnie II pkt E wpisać kwotę faktyczną (mniejszą niż 300 zł), a nie 0 zł. 

Sprawozdanie o sposobie zagospodarowania otrzymanej żywności 

Sprawozdanie powinny złożyć organizacje pozarządowe do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska. 

Ważne! Sprawozdanie należy wypełnić uwzględniając żywność otrzymaną wyłącznie od sprzedawców żywności w rozumieniu ustawy. 

Sprzedawcami żywności w rozumieniu ustawy nie są restauracje, kawiarnie oraz zakłady produkcyjne. 

W wierszu IV pkt 1 sprawozdania (masa żywności otrzymanej przez organizację od sprzedawców żywności) należy wpisać masę żywności otrzymaną wyłącznie od sprzedawców żywności w rozumieniu ustawy

W wierszu IV pkt 2 sprawozdania (masa żywności przekazanej przez organizację na rzecz potrzebujących) należy wpisać masę żywności przekazaną, która uprzednio organizacja otrzymała od sprzedawców żywności w rozumieniu ustawy (a nie np. od restauracji i innych podmiotów niebędących sprzedawcą żywności w rozumieniu ustawy). 

W wierszu IV pkt 3 sprawozdania (wykaz sprzedawców żywności od których organizacja otrzymała żywność) należy wpisać wszystkie dane (również nr NIP/KRS/REGON – jeżeli taki posiada). 

Należy pamiętać, że jeżeli sprzedawcą żywności, który przekazał organizacji żywność, jest spółka prowadzącą sieć handlową składającą się z określonej liczby sklepów na terenie Polski i poszczególne sklepy nie posiadają podmiotowości prawnej i nie są wyodrębnionymi spółkami ani oddziałami – to jako sprzedawcę żywności należy wpisać spółkę - a nie poszczególne placówki

Natomiast w przypadku, gdy każdy obiekt handlowy stanowi samodzielną spółkę to każdy z tych obiektów handlowych jest sprzedawcą żywności i powinien zostać wymieniony w wykazie sprzedawców żywności. 

Sprawozdanie powinno zostać podpisane przez osobę upoważnioną do składania oświadczeń woli w imieniu organizacji pozarządowej. 

 

……………………………………………………………………………………………………………

Akty wykonawcze 

 

……………………………………………………………………………………………………………

Wzory sprawozdań

 

Sprawozdawczość obowiązująca w 2018 r.

Sprawozdania mogą być przekazywane w formie: pisemnej, na adres: Główny Inspektorat Ochrony Środowiska, ul. Bitwy Warszawskiej 1920r 3, 02-362 Warszawa lub dokumentu elektronicznego, opatrzonego bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu w rozumieniu ustawy z dnia 18 września 2001r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450, z późn. zm.), na adres skrzynki podawczej Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska. Nie złożenie wymaganych przepisami prawa sprawozdań podlega karze grzywny.

 

 

Wzory sprawozdań wprowadzający sprzęt

Sprawozdania należy przekazać do GIOŚ w terminie do dnia 15 marca 2019 r. (decyduje data nadania listu za pośrednictwem Poczty Polskiej lub data wpływu w przypadku dostarczania osobiście lub nadania listu za pośrednictwem innego operatora pocztowego).

Wzory sprawozdań autoryzowany przedstawiciel

Sprawozdania należy przekazać do GIOŚ w terminie do dnia 15 marca 2019 r. (decyduje data nadania listu za pośrednictwem Poczty Polskiej lub data wpływu w przypadku dostarczania osobiście lub nadania listu za pośrednictwem innego operatora pocztowego).

Wzory sprawozdań zbierajacy zużyty sprzęt

Sprawozdania należy przekazać do GIOŚ w terminie do dnia 15 marca 2019 r. (decyduje data nadania listu za pośrednictwem Poczty Polskiej lub data wpływu w przypadku dostarczania osobiście lub nadania listu za pośrednictwem innego operatora pocztowego).

Wzory sprawozdań prowadzący zakład przetwarzania

Sprawozdania należy przekazać do GIOŚ w terminie do dnia 15 marca 2019 r. (decyduje data nadania listu za pośrednictwem Poczty Polskiej lub data wpływu w przypadku dostarczania osobiście lub nadania listu za pośrednictwem innego operatora pocztowego).

Zaświadczenie o zużytym sprzęcie należy przekazywać do marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce wykonywania działalności w terminie do dnia 28 lutego każdego roku za poprzedni rok kalendarzowy. Wzór tego zaświadczenia obowiązuje od 1 stycznia 2017 r.

w zakresie recyklingu

Wzory sprawozdań prowadzący działalność w zakresie recyklingu

Sprawozdania należy przekazać do GIOŚ w terminie do dnia 15 marca 2019 r. (decyduje data nadania listu za pośrednictwem Poczty Polskiej lub data wpływu w przypadku dostarczania osobiście lub nadania listu za pośrednictwem innego operatora pocztowego).

Zaświadczenie potwierdzające recykling należy przekazywać do marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce wykonywania działalności za poprzedni rok kalendarzowy, w terminie 7 dni od dnia wpływu wniosku od zakładu przetwarzania. Wzór tego zaświadczenia obowiązuje do 1 stycznia 2017 r.

w zakresie innych niż recykling procesów odzysku

Wzory sprawozdań prowadzący działalność w zakresie odzysku


Sprawozdania należy przekazać do GIOŚ w terminie do dnia 15 marca 2019 r. (decyduje data nadania listu za pośrednictwem Poczty Polskiej lub data wpływu w przypadku dostarczania osobiście lub nadania listu za pośrednictwem innego operatora pocztowego).

Zaświadczenie potwierdzające odzysk inny niż recykling należy przekazywać do marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce wykonywania działalności za poprzedni rok kalendarzowy, w terminie 7 dni od dnia wpływu wniosku od zakładu przetwarzania. Wzór tego zaświadczenia obowiązuje do 1 stycznia 2017 r.

Wyjaśnienia do przepisów

Lampy LED

Poziom zbierania dla diod elektroluminescencyjnych LED w roku 2016 może być liczony w stosunku do masy wprowadzonego sprzętu w 2016 r. Wynika to z faktu, iż ustawa z 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym weszła w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. Dopiero od tej daty określono obowiązki dla tego rodzaju sprzętu elektrycznego i elektronicznego, wyszczególniając go jako przykładowy rodzaj sprzętu w grupie 5 „Sprzęt oświetleniowy”, a co za tym idzie część przedsiębiorców mogła nie prowadzić ewidencji wprowadzanych lamp LED za lata 2013, 2014 i 2015. W konsekwencji uniemożliwia im to obliczenie poziomu zbierania na podstawie definicji średniorocznej masy sprzętu wskazanej w art. 4 pkt 15 ww. ustawy. Należy jednak zaznaczyć, że wprowadzający sprzęt, którzy taką ewidencję prowadzili mogą obliczyć poziom zbierania opierając się na średniorocznej masie wprowadzonych do obrotu lamp LED w latach poprzednich, biorąc pod uwagę definicję średniorocznej masy sprzętu.

Zgodnie zestanowiskiem Ministerstwa Środowiska potwierdzonym konsultacjami z przedstawicielami KE oprawy oświetleniowe zawierające na stałe zamontowane moduły LED będą sprzętem elektrycznym i elektronicznym klasyfikowanym do grupy 5 „Sprzęt oświetleniowy” w załączniku nr 6 do ustawy z 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, jako „diody elektroluminescencyjne (LED)”, a nie pozostały sprzęt oświetleniowy do celów rozpraszania lub regulacji światła. Oznacza to, że poziom zbierania dla tego typu urządzeń za lata 2016 i 2017 wynosi zgodnie z art. 113 ww. ustawy nie mniej niż 50 % średniorocznej masy sprzętu wprowadzonego do obrotu.

Moduły LED wprowadzane do obrotu w celu wbudowania do lamp lub opraw oświetleniowych nie są sprzętem elektrycznym i elektronicznym i nie będą objęte przepisami ustawy z 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym.

Z uwagi na to, że nie są ustalone zasady przesyłania do GIOŚ sprawozdań dotyczących diod elektroluminescencyjnych (LED) za rok 2016 to należy wyjaśnić, że o ile dane dotyczące tego rodzaju sprzętu nie są wyróżnione we wzorach sprawozdań wynikających z ustawy z 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, o tyle za uzasadnioną należałoby uznać pewną modyfikację istniejących wzorów sprawozdawczych, celem wpisania w nich danych dotyczących tego rodzaju sprzętu. Zmienione w ten sposób sprawozdania, np. sprawozdanie o ilości i masie wprowadzonego sprzętu za I i II półrocze 2016 r., w których wskazano dane dotyczące diod elektroluminescencyjnych (LED) zostaną uznane za przesłane zgodnie ze wzorem. W sytuacji gdy wskazanie informacji o diodach elektroluminescencyjnych (LED) nie będzie możliwe na obowiązujących wzorach sprawozdań to za prawidłowe uznać należy przekazanie ich w piśmie załączonym do przesyłanego sprawozdania, np. piśmie przewodnim.

Średnioroczna masa sprzętu

Zgodnie z art. 4 pkt 15 ustawy z 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym za średnioroczną masę sprzętu uważa się średnią masę sprzętu wprowadzonego do obrotu w 3 poprzednich latach kalendarzowych przez danego wprowadzającego sprzęt. Jeżeli wprowadzający sprzęt nie wprowadzał do obrotu sprzętu przez 3 lata, to średnią masę sprzętu liczy się odpowiednio za 2 poprzednie lata kalendarzowe lub za poprzedni rok kalendarzowy, w którym nastąpiło wprowadzanie do obrotu sprzętu. Powyższe oznacza, że przy obliczaniu poziomu zbierania zużytego sprzętu należy brać pod uwagę tylko te poprzednie lata, w których nastąpiło faktyczne wprowadzenie sprzętu do obrotu, np. jeżeli wprowadzający sprzęt wprowadzał sprzęt w roku 2013 i 2015, natomiast w 2014 masa wprowadzonego sprzętu wyniosła 0 kg, to zgodnie z ww. definicją średnioroczną masę sprzętu oblicza się w stosunku do lat 2013 i 2015, nie biorąc pod uwagę roku 2014, stosując zmodyfikowany wzór, o którym mowa w załączniku nr 3 do ustawy z 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym

Średnioroczna masa sprzętu

W ustawie z 11 września 2015 r. brak jest wskazania metody obliczania poziomu zbierania zużytego sprzętu dla wprowadzającego sprzęt rozpoczynającego działalność w danym roku kalendarzowym. Należy więc przyjąć, że wprowadzający sprzęt rozpoczynający działalność w danym roku kalendarzowym liczy roczny poziom zbierania zużytego sprzętu w stosunku do sprzętu wprowadzonego do obrotu w tym roku kalendarzowym. Dla przykładu: wprowadzający sprzęt, zarejestrowany w rejestrze GIOŚ w 2016 r. liczy średnioroczną masę sprzętu (która posłuży za podstawę do obliczenia osiągniętego poziomu zbierania) w stosunku do masy sprzętu wprowadzonej w 2016 r.

Początek strony

Używamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.