STRONA GŁÓWNA  :  RAPORT 2019  :  RAPORTY

 

 

I.

Program monitoringu lasów

1.

Program monitoringu lasów w 2019 roku

II.

Monitoring lasów na stałych powierzchniach obserwacyjnych I rzędu

2.

Ocena poziomu zdrowotnego monitorowanych gatunków drzew w 2019 r. oraz w pięcioleciu 2015-2019

3.

Ocena uszkodzeń monitorowanych gatunków drzew w 2019 r.

4.

Charakterystyka warunków pogodowych i ich wpływ na zdrowotność drzewostanów w latach 2015-2019

5.

Warunki wodne gleby na terenach leśnych Polski w 2019 r.

6.

Stałe powierzchnie obserwacyjne monitoringu lasów na obszarach Natura 2000

III.

Monitoring lasów na stałych powierzchniach obserwacyjnych II rzędu

7.

Pomiary dendrometryczne, ocena zasobów i przyrostów

8.

Florystyczne i ekologiczne zmiany charakteru runa

9.

Ocena wpływu eutofizacji i zakwaszania na występowanie porostów i mszaków

10.

Charakterystyka odnowienia naturalnego

IV.

Badania na stałych powierzchniach obserwacyjnych monitoringu intensywnego

11.

Dynamika parametrów meteorologicznych w 2019 r.

12.

Poziom stężenia NO2 i SO2 w powietrzu na terenach leśnych

 

12.1

Dwutlenek siarki

12.2

Dwutlenek azotu

12.3

Depozycja gazowych związków siarki i azotu

13.

Wielkość depozytu wnoszonego z opadami atmosferycznymi na terenach leśnych

 

13.1

Skład chemiczny opadów - przewodność i stężenie składników

13.2

Depozycja roczna składników w opadach

13.3

Właściwości kwasowo-zasadowe opadów na otwartej przestrzeni

14.

Opady podkorowe oraz roztwory glebowe na terenach leśnych

 

14.1

Opady podkorowe

14.2

Spływ po pniu w drzewostanach bukowych

14.3

Roztwory glebowe

15.

 

Zmiany stężeń zanieczyszczeń gazowych, depozycji oraz składu roztworów glebowych po roku 2010

Anna Kowalska

 

W latach 2011-2019 na każdej SPO MI zanotowano spadek stężenia dwutlenku siarki. Największe spadki wystąpiły w rejonach górskich: w Szklarskiej Porębie i Birczy oraz w Polsce centralnej: w Kruczu i Łącku. W rejonach o ogólnie niższym poziomie zanieczyszczeń gazowych (Polska północno-wschodnia): w Suwałkach i Strzałowie spadek stężenia SO2 nie był tak wyraźnie zaznaczony, mimo że testy wskazują na jego istotność. W Zawadzkiem (gdzie występował stale najwyższy, w porównaniu z innymi powierzchniami, poziom stężeń) i w Białowieży (gdzie poziom stężeń był stale niski) obserwowane tendencje spadkowe nie były istotne (p>0,05).

Stężenia dwutlenku azotu w powietrzu również wykazywały tendencje spadkowe na wszystkich SPO MI. Największy spadek wystąpił w Chojnowie, gdzie obserwowane są najwyższe stężenia NO2 w porównaniu z innymi powierzchniami. Duże spadki zaobserwowano również w Łącku, Piwnicznej i Zawadzkiem. Najsłabiej zaznaczony istotny spadek stężeń NO2 miał miejsce w Strzałowie i Białowieży (Polska północno-wschodnia), gdzie od lat stężenia dwutlenku azotu w powietrzu utrzymują się na niskim poziomie. W Suwałkach i Krotoszynie trend nie był istotny statystycznie.

W latach 2010–2019 ani na otwartej przestrzeni, ani pod okapem nie występowały istotne trendy zmian wielkości opadów docierających na SPO MI, z wyjątkiem Szklarskiej Poręby, gdzie zaobserwowano spadek ilości opadów.

Na większości powierzchni pH opadów, zarówno na otwartej przestrzeni, jak i pod okapem, wykazywało istotny (p≤0,05) trend rosnący, co można uznać za zjawisko pozytywne. Wyjątkiem były powierzchnie w Strzałowie, gdzie nie zaobserwowano trendu oraz w Piwnicznej, gdzie opady w okresie 2011–2019 ulegały zakwaszeniu. Wzrostowi pH opadów towarzyszyło zmniejszanie się depozycji siarki S-SO42- w formie siarczanów (VI). Trend był nieistotny (p>0,05) jedynie pod okapem na powierzchni w Birczy. Zmniejszające się zakwaszenie opadów i spadek depozycji związków siarki wiązał się z tendencją wzrostu zasadowości opadów w drzewostanach na większości SPO MI, z wyjątkiem Piwnicznej.

Depozycja związków azotu w znacznie mniejszym stopniu niż S-SO42- podlegała zmianom. Trendy wzrostu depozycji N-NO3- wykryto pod okapem w Piwnicznej oraz na otwartej przestrzeni w Białowieży, zaś trendy spadkowe – w opadach atmosferycznych w Birczy, Łącku, Kruczu i Szklarskiej Porębie. Depozycja formy zredukowanej azotu (N-NH4+) istotnie malała w Gdańsku, Birczy, Strzałowie, Kruczu, Suwałkach i Piwnicznej, natomiast rosła w Chojnowie.

Warunki w glebie w ciągu ostatniego dziesięciolecia pozostawały na większości SPO stabilne; wszelkie trendy w wielkości depozycji w niewielkim stopniu znajdowały odzwierciedlenie w zmianach składu chemicznego roztworów glebowych. W roztworach glebowych kwasowość zmniejszała się na obu głębokościach tylko w Szklarskiej Porębie, co można powiązać z istotnie malejącymi trendami depozycji związków siarki (S-SO42-) i azotu (N-NO3-) oraz rosnącą zasadowością w opadach na tej powierzchni. Wskaźnik pH wykazywał trend rosnący również na głębokości 25 cm w Suwałkach i 50 cm w Strzałowie, lecz obie te powierzchnie charakteryzują się stosunkowo żyznymi glebami o zazwyczaj niższej kwasowości roztworów glebowych niż na innych SPO.

Dzięki temu, że badania w Chojnowie rozpoczęto wcześniej niż na pozostałych SPO MI, długość serii danych obejmującej lata 2004–2019 pozwoliła na wykrycie rosnącego trendu pH na głębokości 50 cm, zapewne związanego z malejącym stężeniem jonów siarczanowych (VI) na obu głębokościach. Mimo to na przestrzeni kilkunastu lat spada udział kationów w stosunku do glinu w górnej warstwie gleby, trudno zatem jednoznacznie stwierdzić, że warunki glebowe w Chojnowie ulegają poprawie.

Malejąca depozycja siarki docierającej z opadami (S-SO42-) rzadko powodowała istotne trendy spadkowe w stężeniu jonów siarczanowych w roztworach glebowych. Jedynie w Chojnowie i Szklarskiej Porębie stężenia SO42- w roztworach glebowych malały. Na pozostałych SPO MI na glebach kwaśnych i uboższych w składniki odżywcze nie zaobserwowano istotnych trendów zmian wskaźników świadczących o jakości gleby.

W Zawadzkiem na Śląsku, gdzie notowano w opadach rosnący trend pH i zasadowości przy malejącej depozycji związków siarki, w roztworach glebowych nie są obserwowane żadne trendy, które mogłyby świadczyć o poprawie sytuacji środowiska glebowego. Wręcz przeciwnie, stężenia glinu wykazują trend rosnący (p≤0,05), a stężenia wapnia – trend malejący na obu głębokościach gleby. Malejący udział kationów w stosunku do glinu wskazuje na pogarszanie się i tak niekorzystnych warunków wzrostu i rozwoju korzeni drzew. Podobnie trend rosnący stężeń glinu wystąpił w Krotoszynie na głębokości 25 cm, gdzie jest silne odgórne zakwaszenie profilu glebowego, a badania roztworów glebowych nie wskazują na poprawę warunków w płytszej warstwie gleby.


 

 

Literatura

 

 

 

 

STRONA GŁÓWNA  :  RAPORT 2019  :  RAPORTY